سطح کیفیت قابل قبول (AQL)

سطح کیفیت قابل قبول (AQL) معیاری است که برای محصولات اعمال می شود و در ISO 2859-1 به عنوان "سطح کیفیتی که بدترین سطح قابل تحمل است" تعریف شده است. AQL به شما می گوید که چه تعداد از اجزای معیوب در طول بازرسی نمونه های نمونه برداری قابل قبول در نظر گرفته می شوند. معمولاً به صورت درصد یا نسبت تعداد عیوب در مقایسه با مقدار کل بیان می شود.  AQL از محصولی به محصول دیگر متفاوت است. محصولاتی که ممکن است خطر بیشتری برای سلامتی ایجاد کنند، AQL کمتری خواهند داشت.

سطح کیفیت قابل قبول (AQL) چگونه کار می کند

کالاهای موجود در یک نمونه آزمایش می شوند و اگر تعداد اقلام معیوب کمتر از مقداری از پیش تعیین شده باشد، گفته می شود که آن محصول دارای سطح کیفی قابل قبول (AQL) باشد. اگر سطح کیفی قابل قبول (AQL)  برای نمونه خاصی از کالا به دست نیاید، تولید محصولات مختلف در فرآیند تولید را بررسی می‌کنند تا نواحی ایجادکننده عیوب را مشخص کنند.

 AQL یک محصول می تواند از صنعتی به صنعت متفاوت باشد. به عنوان مثال، محصولات پزشکی دارای  AQL های سختگیرانه هستند زیرا محصولات معیوب برای سلامتی خطرناک هستند.

به عنوان مثال،AQL 1%  را در یک دوره تولید در نظر بگیرید. این درصد به این معنی است که بیش از 1٪ از دسته نمی تواند معیوب باشد. اگر یک دوره تولید از 1000 محصول تشکیل شود، تنها 10 محصول می تواند معیوب باشد. اگر 11 محصول معیوب باشد، کل دسته از بین می رود. این رقم از 11 یا بیشتر محصول معیوب به عنوان سطح کیفیت رد (RQL) قابل شناسایی است.

AQL  یک آمار مهم برای شرکت هایی است که به دنبال یک سطح شش سیگما از کنترل کیفیت هستند، که یک روش کنترل کیفیت است که در سال 1986 توسط Motorola, Inc توسعه یافته است.

ملاحظات خاص

همانطور که گفته شد aql یک محصول می تواند از صنعتی به صنعت متفاوت باشد. به عنوان مثال، محصولات پزشکی به احتمال زیاد AQL سخت گیرانه تری دارند زیرا محصولات معیوب می توانند به خطرات سلامت سختی تبدیل شوند. در مقابل، محصولاتی با عوارض جانبی احتمالی کمتر ممکن است دارای AQL کمتری باشد، مانند کنترل از راه دور برای تلویزیون. شرکت‌ها باید هزینه‌های اضافی مرتبط با آزمایش‌های تشخیص و خطای احتمالی بالاتر را به دلیل پذیرش کمتر با هزینه‌های بالقوه فراخوان محصول، مقایسه کنند.

در عمل سه دسته از عیوب وجود دارد

عیوب بحرانی: عیوبی که در صورت پذیرش می تواند به کاربران آسیب برساند. چنین چیزهایی غیرقابل قبول هستند. معیارهای بحرانی به عنوان % AQL  صفر تعریف می شوند.

عیب‌های عمده: عیوبی که معمولاً توسط کاربران نهایی قبول می‌شوند. Aql  انها به طور عمده 2.5٪ است.

عيوبي جزئی: عيوبي كه احتمالاً قسمت قابل استفاده محصول و هدف استفاده محصول را كاهش نمي دهد، اما با استانداردهاي مشخص شده متفاوت است. برخی از کاربران نهایی چنین محصولاتی را خریداری خواهند کرد. AQL برای نقص های جزئی 4.1 درصد است.

AQL  در عمل

سطح کیفیت قابل قبول (AQL): AQL معمولاً بدترین سطح کیفی است که هنوز در نظر گرفته می شود. بیشترین درصد عیبی است که می توان آن را در نظر گرفت. احتمال 0.95 درصد در AQL تحت عنوان ریسک 0.05 نیز شناخته میشود.

سطح کیفیت قابل رد (RQL):  سطح کیفیت نامطلوب گاهی اوقات به عنوان درصد معیوب تحمل حجم (LTPD) شناخته می شود. احتمال پذیرش لات RQL کم است.

سطح کیفیت بی تفاوتی (IQL): این سطح کیفیت در بین AQL و RQL است. شرکت های مختلف تفاسیر متفاوت از هر نوع نقصی دارند. با این حال، عرضه و فروشندگان بر روی یک استاندارد AQL که با سطح ریسکی که هر یک از طرفین در نظر می گیرند، توافق دارند، هستند. این استانداردها به عنوان مرجع در بازرسی قبل از حمل و نقل استفاده می شوند.